Voorwoord

van W.J.Kögeler in het bovengenoemde familieboek.

Tegenwoordig verschijnen er veel biografieën: verhalen over mensen die in hun tijd van veel betekenis zijn geweest. Mensen die hun gaven en talenten hebben gebruikt om de samenleving van toen betekenis te geven. Eigenlijk zou van ieder van ons een biografie gemaakt moeten worden. Natuurlijk niet omdat we zo belangrijk zijn en dat niet verloren mag gaan wat wij gepresteerd hebben, maar wel omdat wij allen kinderen van ónze tijd zijn en dat die tijd het waard is om in de herinnering bewaard te worden.

Oud-voorzitter van het Genootschap Oud-Westland W;J. Kogeler (l) en de huidige Wil van den Bos.

Zo is het: wij zijn mensen van ónze tijd met een verantwoordelijkheid voor de eigentijdse samenleving. We schrijven als het ware allemaal ons eigen verhaal en tegelijk met vele anderen het verhaal van de generatie uit eigen tijd. Want de mensen van toen, beroemd en belangrijk of niet, hebben – meestal zonder het te weten – betekenis gegeven aan de samenleving van hun generatie. Zo kijken wij naar ons voorgeslacht. Hetzelfde GEN. Hetzelfde DNA. Misschien wel dezelfde uitdrukkingen, dezelfde gebruiken. Wie zal het zeggen?Tóch anders.

Ze spraken en schreven anders dan wij en gebruikten ook andere woorden. Ze zagen er anders uit met hun vadermoorders, hun lange zwarte japonnen met fluwelen halsbandjes. Ze woonden ook anders, soms in armetierige huisjes met vreemd en ouderwets meubilair; geen wasmachine, geen droger, geen vaatwasser, geen centrale verwarming, geen elektriciteit, geen lift, geen… geen…geen….In dit geslachtsregister van de familie Kuivenhoven lees ik (een beetje willekeurig) van een Naaldwijks echtpaar Kuijvenhoven-van Duijn (VI-p) uit de 18e en 19e eeuw dat 16 kinderen kreeg; 10 van hen zijn op zeer jonge leeftijd gestorven; daarvan werden er negen niet ouder dan 1 jaar. Allen werden in de kerk begraven. In al z’n triestheid heeft ook dit gezin zijn verhaal geschreven.

Voor wie?

Ik weet het niet. In elk geval ten dele voor ons, die de last van armoe, verdriet en medische onmacht niet hebben gekend; die mogen deel uitmaken van een generatie van ongekende welvaart en welstand. Zouden wij, gedompeld in de zegeningen van onze generatie, het nog uithouden in het leven van vorige geslachten? Hoe zouden de geslachten van toen: uw en mijn grootouders, overgrootouders, enz. – gesteld dat het mogelijk was – de tijd van nu beleven en ondergaan?

Zulke vragen stemmen tot nadenken en ik wil ze u aan het begin van dit verhaal over het geslacht Kuivenhoven graag ter overdenking voorleggen.

Naaldwijk, mei 2012

W.J.Kögeler

Ex-gemeentesecretaris van de voormalige Gemeente Naaldwijk

Ex-voorzitter van het Genootschap Oud Westland

WILT U ONDERSTAANDE KNIPSELS LEZEN? DUBBELKLIK ER DAN OP EN VERGROOT DE TEST