De schipper aan het roer van de schuit met hoge gasten – voorop commissaris mr. J. Klaasesz – is Martien Zwinkels van de Wateringseweg.

(Door Martinus Duiventoren in Het Hele Westland, rubriek Da’s (G)oud)

‘Plein 1957’: Het blauwe straatnaambordje midden in het dorp herinnert de oudere Heulenaars nog steeds aan de eerste juli van dat jaar. Bijna vierhonderd inwoners wonen dan  van de ene op de andere dag in een andere gemeente – namelijk Wateringen. En dat zonder te hoeven verhuizen.Een verandering waar jaren door velen op aangedrongen is, maar wat maar niet gebeurde.

Als het besluit eenmaal gevallen is, wil de commissaris van de koningin van Zuid-Holland  mr. J. Klaasesz wel eens zien waarover zo lang is gepraat en wat het allemaal voorstelt. Vandaar dat hij, samen met zijn echtgenote en de burgemeester van Wateringen dr. M.P A Meissen met zijn vrouw op 8 juni 1957 plaatsneemt op een gemotoriseerde veilingschuit voor een tochtje over de Hollewatering. Zo krijgt het gezelschap een goede indruk van de bijna een maand later gewijzigde gemeentegrens.In het voordeel van Wateringen maar vooral van bijna heel Kwintsheul.

Het dorp valt dan nog een paar weken onder vier gemeenten Naaldwijk, Wateringen, Monster en De Lier. Een vreemde, verscheurde situatie. Want voor alle plichtplegingen moet de een naar dit en de ander naar het andere gemeentehuis, maar wel altijd naar een ander dorp. Vandaar de blijdschap in het dorp toen de annexatie – waar Naaldwijk weliswaar 357 inwoners mee kwijtraakte –  eindelijk een feit was.

FEESTELIJKE DAG

Op 1 juli uit zich dat op een feestelijke dag vol vlagvertoon. De organisatie is in handen van het overkoepelende Oranjecomité onder voorzitterschap van de betaalmeester van de plaatselijke groenten- en fruitveiling Van Vree.

,,Wij Heulenaars weten hoe het hoort’’, zo reageert deze op de vraag hoe men meent de burgemeester en wethouders van Wateringen na een rondgang door het dorp te verwelkomen. In de veiling. En zo komt het dat op die eerste juli burgemeester en wethouders bij de gemeentegrens verwelkomd worden met muziek van St.-Gregorius.. Niet omdat Wateringen de hele dorpskom van Kwintsheul zou hebben geannexeerd, maar omdat eindelijk de wens van veel Heulenaars met die grenswijziging in vervulling is gegaan.

De toestand werd de laatste jaren steeds nijpender. In talloze rekesten hebben de plaatselijke standsorganisaties zich tot hogere instanties gewend om op deze samenvoeging aan te dringen De harmonievereniging haalde de burgemeester en zijn echtgenote en de wethouders op en marcheerde op naar de veiling, om de grenswijziging verder te vieren. Dat het uiteindelijk  een fusie met Wateringen werd,  was logisch om zijn geografische en  natuurlijke ligging. Uit de glorieuze intocht van het Wateringse gemeentebestuur vlt af te leiden dat de veranderingen door de Heulenaars gunstig zijn ontvangen. In optocht trekken dan ook velen door het dorp om de nieuwe grens met Naaldwijk in ogenschouw te nemen.

‘NIEUWE’ INWONERS

Daarna met zijn allen naar de veiling voor een feestelijk slot, waar  sprekers namens de standsorganisaties  het woord voeren. Onder hen ook de plotseling ‘nieuwe’ inwoners die tot dan elders hun paspoort moesten halen. Blij dat zij nu ook bij de nieuwe eenheid te horen.

In zijn een onthulde voorzitter Van Vree – die ook wel eens schertsend gezien werd als de burgemeester  van Kwintsheul –  nog dat men zeker honderd jaar bezig is geweest te bereiken wat nu tot stand is gebracht. .De enige echte burgemeester Meissen zei in een slotwoord, dat híj alles zal doen om het dorp zoveel mogelijk te  geven wat voor het algemeen belang nodig en nuttig is. We hebben nooit gehoord, dat hij dat niet gedaan zou hebben.

Deze historische rubriek kwam tot stand in nauwe samenwerking met het Historisch Archief Westland,.