Hoe ik de plaats van onderduikers innam

Aanplakbiljet uit 1944

Aanplakbiljet uit 1944

Naaldwijk, december 2014 – Het is zeventig jaar geleden voorgevallen, maar ik kan het me nog herinneren als de dag van vandaag. Ik ben in 1944 negen jaar oud. Het is de 21e december, een woensdag. We wonen in de Martinus Dorpiusstraat.  Ik moet van mijn vader vroeg naar bed, want de volgende ochtend moet ik al even vroeg  opstaan om naar mijn tante Stien in de Van Lijnschootenlaan (getrouwd met ome Hendrik van Holstein) te gaan om daar met de Meccanodoos te mogen spelen.

Huize Welgelegen aan de Dijkweg in Naaldwijk waar Jeane Zwinkels woonde.

Huize Welgelegen aan de Dijkweg in Naaldwijk waar Jeane Zwinkels woonde.

Dat ia me door hem  in het vooruit zicht gesteld, dus pruttel ik niet tegen, zoals gewoonlijk.Maar ik ben nog niet in slaap gevallen, of ik hoor door de vloer van mijn slaapkamer heen dat er in de onderliggende keuken mensen op bezoek zijn. Wie het zijn weet ik niet meteen, maar later blijkt dat het mijn oom en twee neven Cor en Henk van Holstein zijn. Ik kan op mijn kamertje altijd alles goed horen. Zo geniet ik ook mee van de distributieradio, waarvan de luidspreker hoog in de keuken hangt, vlak onder het plafond.. Nu kan ik het gedempte praten niet verstaan, maar in  de loop van de andere morgen wordt  mij glashelder wat er aan de hand is.

De Martinus Dorpiusstraat toen het verval ervan al in volle gang was

De Martinus Dorpiusstraat toen het verval ervan al in volle gang was

Iets anders heeft me die nacht trouwens ook al waakzaam gemaakt. Want het lijkt  wel of het in ons huis spookt

Het begon met zacht gekuch. Mijn vier jaar jongere broertje Wim – die ook vroeg wakker was – zei.: ”Ik hoor zwarte Piet hoesten”. ,,Dat kan niet”, antwoordde ik zacht, ,,die is al naar Spanje terug”. Na het opstaan en het ‘genieten’ van het karige ontbijt, waarbij ten hoogste twee hele kleine sneetjes brood naar binnen gewerkt werden met daarna nog een elke kruimel, die op je bord was achtergebleven, liepen ‘achter de kerk om’ over een smal betegeld pad, parallel met de trambaan naar de Kleine Woerdlaan. Linksaf tot aan de Van Lijnschootenlaan naar nummer 5. Ik had al lang door, dat het niet om het spelen met de Meccanodoos ging, maar om heel iets anders. Er stond een razzia voor de deur, daar werd al weken over gesproken. Een keer was het niet doorgegaan. En de moffen beloofden dat ze het helemaal niet zouden doen. Maar op 21 december was het toch raak. Ik was nog niet in het huis van tante Stien gearriveerd, of de soldaten sloten  aan weerskanten van de laan de boel af met mitrailleurs en begonnen met huiszoekingen.

In het artikel inde krant is sprake van het station in de Verspijcklaan. Dit is het.

In het artikel inde krant is sprake van het station in de Verspijcklaan. Dit is het.

Het was de bedoeling, dat ik – en ook buurjongen Leo Post die een stukje verderop woonde, het aantal kinderen dat mijn tante  had, zou vol maken,  Twee neven van mij, toen al ouder dan 17 jaar, zaten ondergedoken op de zolder van ons huis in de Martinus Dorpiusstraat. Daar waren matrassen neergelegd en sliepen ze. Mijn broertje had hen in plaats van Zwarte Piet gehoord. Mijn vader,die postbode was, had ook een splinternieuwe fiets van voor de oorlog daar verborgen. De banden had hij er nog maar pas afgehaald, omdat de door de PTT verstrekte banden al versleten waren voordat hij ze om de wielen had gelegd. Spelen met de Meccanodoos mocht ik voorheen nooit, maar nu moest ik ineens een grotere jongen lijken.Leo Post juist kleiner en daarom speelde hij met blokken onder de tafel in de zitkamer. Ik maakte die ochtend spannende momenten mee. Vooral toen er twee bewapende Duitsers binnenkwamen en alles gingen controleren. Gelukkig hadden ze niets door en gingen ze weer weg. Voor mijn oom en tante was dat een pak van hun hart. In Ouder Westland van AD Westland van vandaag een uitgebreid verhaal met citaten uit de dagboeken van Jeane Zwinkels en Cor Sala, de Rode Kruismedewerkster en de bakkersknecht, die allebei een dagboek bijhielden. Daarin staan ook persoonlijke belevenissen. Hier onder nog een, waar in de rubriek van vandaag geen plaats voor was

ALS U ONDERSTAAND KNIPSEL WILT LEZEN, KUNT U HET HET BESTE OPSLAAN OP UW BUREAUBLAD EN VERVOLGENS VERGROTEN krant

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.