SAMENSTELLEN EN SCHRIJVEN BOEK DUURDE DRIE JAAR
Schipluiden, 22 november 2013 – Bernard Matz, een van de twee Joodse broers die in de oorlog door de familie Van Vliet uit Schipluiden uit de handen van de bezetter zijn gehouden, was er vrijdag 22 september getuige van hoe het eerste exemplaar van het spannende, waargebeurde oorlogsboek ‘Stille Helden’ is overhandigd aan burgemeester Arnoud Rodenburg van Midden-Delfland. Zijn broer Jaap Matz was in Israël gebleven. Daar hebben ze allebei een nieuw leven opgebouwd. De uitreiking gebeurde in het riante gemeentehuis in Schipluiden, waar een groot aantal genodigden bijeen was om aan dit gebeuren luister te bij te zetten.
Het was Henk Brabander, de Wateringse oorlogskenner bij uitstek, die het boek met een begeleidende toespraak aanreikte. Er is drie jaar over gedaan om alle gegevens bij elkaar te krijgen en op overzichtelijke, chronologische wijze op te schrijven. Dat was het werk van Dennis Koopman, een veelzijdige jongeman, die ter plekke liet horen dat hij ook niet alleen kan zingen, maar even goed ook acteren en – als neerlandicus – ook mooi kan schrijven. Dat laatste deed hij na afloop van de bijeenkomst op verzoek in elk boek dat voor hem werd neergelegd om het te signeren. Wat de inhoud van het boek betreft, daar heb ik in Ouder Westland uitgebreid aandacht aan besteed.

De bijeenkomst werd muzikaal opgeluisterd doo onder anderen een zangeres. Zie ook facebook.com/overhetwestland
MIJNHEER X
De in het boek voorkomende politieman die zich X laat noemen, intrigeerde mij bijzonder toen ik het boek – in een adem – las. Het is jammer dat de lezer er niet achter komt wie dat geweest is. Wie in het verzet heeft gezeten of daar veel van weet en mee wil doen aan de opsporing van deze man, of althans naar zijn naam, is welkom met zijn e-mailtje via holstext@aol.nl. Lees eerst het boek! Dat brengt u misschien op het juiste spoor.
In een e-mail schrijft Bernard Matz het volgende aan Henk Brabander:
,Mijnheer X was ons tijdens de oorlog volkomen onbekend en na de oorlog hebben we alle moeite gedaan om achter zijn naam en adres te komen zonder enig resultaat . Ik kan je alleen vertellen dat ik door mijn werk voor Yad Washem van vele mensen heb gehoord dat de personen die hen naar onderduik adressen hebben gebracht en hun soms iedere maand bonkaarten kwamen brengen , na de oorlog onvindbaar waren” .