Schaatscrack Wim van der Voort overleden

Afgelopen zondag – 23 oktober 2016 – is de Westlandse  schaatscrack Wim van der Voort op 93-jarige leeftijd overleden.De “s-Gravenzander wist  op de Olympische Winterspelen van 1952 in Oslo  zilver te behalen op de 1.500 meter. In 1951 en 1953 eindigde hij als tweede op het EK allround. In 1952 won hij brons op het WK allround. Tijdens de Olympische Spelen van Oslo deed hij de 1.500 meter 0,2 seconden korter over dan zijn rivaal Hjalmar Andersen, de Noorse winnaar. In die jaren werden de wedstrijden door veel Westlanders ademlloos  via de radio gevolgd. Televisie was er nog nauwelijks .In 2001 schreef ik daarover het volgende artikel in de rubriek Ouder Westland in de Westlandsche Courant.


Wim van der Voort in actie

Wim van der Voort in actie

                              ‘Als de radio er toch niet was geweest’

DOOR AAD VAN HOLSTEIN

‘s-Gravenzande, 3 maart 2001 – Mijmerend over de strenge winters van voorbije jaren, schieten je uiteraard ook de beroemde Westlandse schaatsers te binnen, zoals Piet Keijzer, Kees Broekman en Wim van der Voort. Piet Keijzer (82) heeft nog maar kort geleden van zich doen spreken toen hij met verve verdedigde, dat hij toch zeker ‘de winnaar van de Elfstedentocht van 1940’ mag worden genoemd. Maar de andere namen staan de oudere Westlanders zeker nog heel duidelijk voor de geest: Van der Voort uit ‘s-Gravenzande en Broekman uit De Lier.

Wie van hen zat er niet op zondagmiddag 28 januari 1951 met zijn oren in de radio om de prestaties van deze schaatsers in binnen- en buitenland in grote spanning te volgen? Een schaatsmiddag waarop zich een drama voltrok met de val van de favoriet Hjallis Andersen. Wim van der Voort moest het die middag tegen Andersen, de ijzersterke vrachtrijder opnemen. Na twee briljante overwinningen op de 500 en 5000 meter en een tweede plaats op de 1500 meter stond hij op het punt om kampioen van Europa te worden. Nog twaalf banen waren er te rijden, toen er een schok door het Noorse ijsstadion ‘Bislet’ ging. De dertigduizend toeschouwers veerden op want ze zagen tot hun ontzetting dat Andersen ten val kwam. De stem van de verslaggever door de radio sloeg over en ook in de huiskamers werd geschokt gereageerd.

Gevloerd

Zijn rechterschaats sloeg tegen een paaltje aan de kant van de baan. De sterke Noor lag gevloerd op het ijs. Meteen stond hij weer op, keek even naar zijn schaats en reed hoofdschuddend door. Het ding was helemaal uit zijn model en het tempo waarin hij schaatste was morsdood. Intussen bleef Van der Voort gemakkelijk zijn ronde na ronde rijden en kwam ver uit boven Hjallis Andersen.

,,Zo wil ik geen kampioen worden’’, riep Wim van der Voort al meteen naar Klaas Schenk, de leider van de Nederlandse ploeg. Iedereen kon zich voorstellen, dat de ‘s-Gravenzander nog blijer dan wie ook toen van hogerhand werd beslist dat de Noor de wedstrijd mocht overrijden. Hij noteerde daarbij 17.28,6 minuten en dat was ruim voldoende om toch als winnaar te worden aangewezen. Van der Voort was er toen de uitslag bekend was als de kippen bij om de Noor op de schouders te helpen nemen.

Andersen zei geschrokken te zijn van het plotseling flitsen van een langs de baan opgesteld blitzlamp, waarmee een persfotograaf een plaat wilde maken voor het bekende blad Dagbladet. In deze – vijftig jaar later – tijd zijn de supersnelle schaatsers erop voorbereid, dat ze met vele duizenden flitslampen worden bestookt, maar in die tijd was de flits nog een zeldzaamheid en vooral in gebruik bij beroepsfotografen.

Wim van der Voort bij thuiskomst

Wim van der Voort bij thuiskomst

Wie de betrokken persfotograaf ook was, Simon E. Smit was het in elk geval niet, want die was in gezelschap van een verslaggever op dat moment bij de familie Van der Voort in ‘s-Gravenzande thuis om een reportage te maken van wat zich aan het thuisfront allemaal afspeelde. Daar zat iedereen aan de radio gekluisterd. ,,Als de radio er toch niet was dan zouden we niet weten wat er daar in Noorwegen gebeurde’’, daar was men het met zijn allen over eens. Televisie was er nog net niet, want die verkeerde nog in het experimentele stadium. Wel was zojuist de Rijswijkse actrice Teddy Scholten bij Philips aangenomen om daar te fungeren als omroepster bij de experimentele uitzendingen vanuit Eindhoven. Simon had van haar een mooie foto voor de krant gemaakt.

,,Ik hoop niet dat Wim op deze manier de Europese titel in handen krijgt’’, zo liet vader Van der Voort zich ontvallen, toen hij van de val van Andersen hoorde. Hij zei dus eigenlijk hetzelfde als zijn sportieve zoon in Noorwegen had verkondigd. Het hele gezin en een deel van de ,buurtschap’ van het Staalduinse Bos tussen de Maasdijk en de Nieuwe Waterweg was in het nogal afgelegen huis van Van der Voort bijeen om de radioreportage van de sensationele rit tussen Andersen en Wim te volgen.

,,Wim is op het ogenblik niet de sterkste Europese rijder en daarom heeft hij geen recht op de titel. We zijn al heel erg blij met de tweede plaats waarop wij wel hadden gerekend’’, zei de vader van de bekende schaatser.

Groot succes

Het was voor Wim van der Voort overigens wel een groot succes, dat hij de Noor in 1951 kon afhouden van het winnen van alle wedstrijden op alle afstanden. Want een dag van tevoren had de toen 27-jarige crack – die achteraf gezien de grote ontdekking ban deze kampioenschappen is geweest – de andere Westlandse schaatser, Kees Broekman, totaal overvleugeld door de 1500 meter te winnen.

,,Ik zal die 1500 meter winnen’’, had hij vlak van tevoren nog met overtuiging gezegd. ,,Hjallis mag niet alle vier afstanden winnen, hij moet vandaag begrijpen dat hij niet alleenheerser is op het ijs. Of ik de binnen- of de buitenbocht  heb in de laatste ronde, dat kan mij niet schelen. Men zegt dat de eindspurt van de drievoudige kampioen beter is dan die van mij, maar ik zal hem bewijzen dat het niet zo is’’.

Dit artikel, maar hier afgedrukt in de Westlandsche Courant van 2 maart 2001

Dit artikel, maar hier afgedrukt in de Westlandsche Courant van 3 maart 2001

En zo was het ook. Zijn Westlandse schaatsmakker Lierenaar Kees Broekman was eerder dat jaar op overtuigende wijze kampioen van Nederland op de baan geworden. Dat was in Zutphen. Hij was daar onweerstaanbaar voor elke Nederlandse hardrijder. Niet alleen won hij op weergaloze wijze de vier afstanden 500, 5000, 1500 en 10.000 meter, maar verbeterde hij tevens het record op de 10.000 meter. Piet Keijzer uit De Lier zal deze wedstrijd zich ook nog haarscherp herinneren. Hij was er immers bij en zei al van tevoren: ,, Kees Broekman haalt het. Het beroemde record van Heiden gaat eraan. Dat moet wel, want eerst daardoor bewijst Kees dat hij een rijder van extra klasse is’’. En Keijzer had weer eens gelijk.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.