Alles over schaatsen naar Vlaardingen in boek

 HET ENE SCHAATSBOEK WIL HET ANDERE ONTMOETEN

Westland, 26 januari 2013 – Het wintert vandaag – als we de voorspellers mogen gelovenvoor het laatst. En dus tijd om even terug te blikken. Niet op het afgelopen schaatsseizoen, maar op het rijke verleden, waarin men schaatstochten van het Westland uit naar Vlaardingen ondernam.

Illustratie uit het boek van de schrijvende tuinder

Illustratie uit het boek van de schrijvende tuinder

De rubriek Ouder Westland in 2009, alweer bijna vier jaar geleden, een beschrijving van het prachtige, toen verschenen  boek over het ‘halen van moppen in Vlaardingen’, een fenomeen waarmee elke schaatsminnende Westlander bekend is. Het boek is samengesteld en geschreven door een van de bekendste Vlaardingse  moppenbakkers Frank Hazenberg en zijn vrouw Gertruud. Het gaat  over deze zeer oude Westlandse traditie, waarbij hun bakkerij een van de zaken waar de Westlanders dan belanden. Het boek  kwam mij als een van de eersten onder ogen, omdat het Historisch Archief Westland nauw erbij is betrokken. Het archief is ook een van de verkooppunten van het boek dat 24,95 kost. Voor iedereen die ervan houdt de schaatsen onder te binden en op Vlaardingen af te koersen.   

Winter in het Westland

SANYO DIGITAL CAMERAAls de schaatsende GDA-meute vanaf de Wennetjessloot vertrekt naar Vlaardingen, dán is het pas écht winter. Vorig jaar was het er bijna van gekomen en het jaar ervoor zaten we nóg dichter tegen de Tocht Der Tochten aan. Want dat is het: een spektakelstuk waarmee GDA naam en faam heeft gemaakt, de schaatstocht vanaf het GDA-terrein naar Bakker Hazenberg in Vlaardingen, waar ijsmoppen worden gemaakt, die je in een zakdoek ombindt aan je riem. De getuigenis van excellente schaatskunst is het heelhuids overbrengen van deze lekkernij.Geertrud en Frank Hazenberg, de huidige eigenaren van het bedrijf, hebben vorig jaar een prachtig boekwerk vervaardigd, waarin de traditie van de ijsmoppen in het verre verleden tot heden aan toe, in woord en beeld zijn vervat, samen met materiaal van de befaamde toertochten op de schaats in het Westland. Het boekwerk is te koop in het Westland en er staat heel wat materiaal in van GDA. Tot mijn verbazing staat mijn column van de GDA-schaatstocht van 1991 ook in het boek. Ach, prachtig toch, al die GDA promotie? Ik heb in het verhaal niet geschreven, dat de terugtocht er een was met vele hindernissen. In café De Kroon, waar de befaamde Kroon op Het Werk werd gezet door het nuttigen van wat biertjes, vergat ik bijna dat de schaatstaxi mij niet zou komen afhalen in het café, maar pas 25 kilometer noordelijker: aan de walkant van de Wen. Ik ben zéker 20 keer gevallen, had zwabberbenen en bij terugkomst in de GDA kantine sprak mijn broer de volgende gevleugelde woorden: “Wat zie jij eruit, zeg! Heb je met je hoofd onder een wals gelegen?” ’t Was maar goed dat ik geen ijsmoppen had gehaald, want die zouden verkruimeld zijn geweest. In de GDA-kantine ging het feest nog enkele uren door en door de erwtensoep sterkte je weer aan
SANYO DIGITAL CAMERANou, in het Westland weten ze wat dat gekke GDA allemaal vermag te doen. Als je na de heenweg in café De Kroon aan de geelbruine Spa zit en al die andere verenigingen vertellen hun sterke verhalen, dan overtroef je ál die verhalen als je ze vertelt over de GDA-schaatstaxi, de open oplegger van Jan “Kaas” Kortekaas, die je vanaf het GDA-terrein vervoert naar de Wennetjessloot. Verenigingen als Lyra en Verburch hebben ook teams op het ijs (of in de kroeg) staan en het is vanzelfsprekend, dat tot luid gezang wordt aangezet om te laten merken, dat je “tot die en die clan” behoort. Onze clan is die van GDA en die is te herkennen aan het luidste gezang. Daar kan geen vereniging tegenop. Vermoedelijk nog een restant van het kerkelijke gezang, dat rijpere leden hebben opgedaan in de katholieke kerk in Loosduinen. Het volksgezang is geen uiting van het “verheven deel der natie”, maar dat hoeft dan ook even helemaal niet. Want onze schaatstocht overtreft het carnaval van de zuidelijke provincies. Eén dag gaan alle remmen los, worden de portemonnees gevuld, gaan we dik in de kleren met geslepen schaats en vol goede moed het ijs op. En we weten dat we beloond worden. Halverwege in café De Kroon; misschien op de terugweg nog wat zon pakken bij café Vlietzicht, aan de zuidkant van Schipluiden. Met een beetje fraai weer lijkt het met al die dames wel een modellenbureau daar.
De schaatsen aan en het monotone slijpende geluid van voortbewegende ijzers klinkt rustgevend als we voorbij Schipluiden zijn en de late namiddag de zon ver doet wegzakken aan de einder; de groot geworden vuurbal die nauwelijks warmte kan afgeven door de lage stand aan de hemel. Controle over lichaam en geest en de goede cadans vinden. Dát is het geheim. Sommigen rijden in groepjes, enkelen alleen. Je passeert GDA-ers en wordt ook voorbijgereden door GDA-ers. Bij de Zweth is het – zonder afspraak – een samenkomen van een groepje GDA-ers. Het hele ploegje gaat vanaf de Zweth richting de Holle Wetering, richting Kwintsheul. Daarna komen de smalle kanalen richting de Wennetjessloot en besef je eigenlijk pas écht, dat in de directe nabijheid van de grote stad Den Haag zoveel fraais valt te aanschouwen. Hier en daar dient zich het onvermijdelijke en vermoeiende klxfbnen aan. Als je 26 keer hebt gekluund dan is zo een schaatstocht best wel een klus. Maar wel een waarop je met voldoening kunt terugkijken. In de GDA-kantine wordt iedereen als een ware held ontvangen. Het speldje wordt besteld en is een fraai aandenken aan een geweldige dag. De maag wordt gevuld met erwtensoep en ook het vochtgehalte wordt weer op peil gebracht. Iedereen wisselt verhalen uit: spannende verhalen, verhalen vol heldenmoed en – nog het allermooiste – wat kleine kinderen hebben gepresteerd. Knulletjes van amper 8 jaar die helemaal naar Vlaardingen zijn gaan schaatsen. Nieuwe heldenx85. Zo een winter wil ik wel weer
 
Theo van Daalhoff, . Columnist GDA 

   

Joke Janssen zegt:  

Dit is misschien een wat late reactie, maar ik hoorde vanmorgen van een bakker in Vlaardingen de geschiedenis van het schaatsen vanuit het Westland om in Vlaardingen de moppen te gaan halen. Nog niet zo lang geleden heb ik via internet een boek kunnen bemachtigen dat mijn opa schreef over een schaatstocht van het Westland naar Vlaardingen. Deze tocht bestaat al heel lang want mijn opa heeft het boek: “Freddy’s winteravonturen”geschreven in 1929. De tocht beslaat maar een paar blz uit het boek, maar het is leuk om te lezen. Groet, Joke Janssen.

Naar aanleiding van deze laatste reactie heb ik later een artikel over dat boek van de schrijvende tuinder geschreven. Intussen is via mijn oude weblog nog een reactie binnengekomen, bestemd voor Joke Jansen (zie reactie hierboven). Ik verzoek Joke contact met mij op te nemen als zij de inzendster wil beantwoorden. Zij schrijft:

Beste Joke,
Is het boek van jouw opa nog verkrijgbaar?
Ik heb vooral belangstelling voor het gedeelte over de tcht naar Vlaardingen.
Zou daar evt. een kopie van gemaakt kunnen worden?
Wij zijn nog de enige bakker in Vlaardingen die de Ijsmoppen bakt. Ook hebben we
een boek geschreven over de geschiedenis van de moppen.
Met vriendelijke groet,
Gertruud Hazenberg

 

 

  1.  

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.